معنی کاشف وراثت

مندل

مندل

مندل

یوهان مندل

علم ژنتیک

ژنتیک

وراثت. [وِ ث َ] (از ع، اِمص) میراث گرفتن. وراثه. ارث بردن. مرده ریگ یافتن. (فرهنگ فارسی معین). || (اِمص) ارث بردگی. (ناظم الاطباء). ارث بری. (فرهنگ فارسی معین). || انتقال حقوق مکتسبه وصفات مشخص شده در خون یک فرد به اعقاب. (فرهنگ فارسی معین): امیر نصر عزت و نکبت را از پدر بزرگوار به وراثت دریافت. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). از احوال خویش و رسیدن نوبت ملک بدو و وارثت خانه ٔ قدیم... آگاهی داد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). || (اصطلاح صوفیه) علم وراثت علمی است که تا اول بر مقتضای عالم دراست (علمی است که اول تا آن را نخوانند و ندانند عمل کردن نتوانند) عمل نکنند آن را ندانند و نیابند و این معنی مستفاد است از این حدیث که من عمل بما علم ورثه اﷲ علم ما لم یعلم. (فرهنگ فارسی معین از مصباح الهدایه ص 65). || (اصطلاح طبیعی) علم وراثت علمی است که از کیفیت انتقال صفات طبیعی یا مرض یک فرد به اولادش بحث میکند. (فرهنگ فارسی معین).

کاشف. [ش ِ] (ع ص) ج، کاشفین، کَشَفَه. پیداکننده و برهنه کننده. (غیاث) (آنندراج). آشکارکننده و گشاده و برهنه نماینده. (ناظم الاطباء). پدیدآورنده. ظاهرکننده. بروزدهنده. معلن. مظهر. مفسر:
گرچه از یک وجه منطق کاشف است
لیک از ده وجه پرده و مکنف است.
(مثنوی).
|| کاشف مکروه ومانند آن، برطرف کننده ٔ مکروه. از بین برنده ٔ غم و اندوه:
تویی که فاتح مغموم این سپهر بوی
تویی که کاشف مکروه این زمانه شوی.
منوچهری.
|| کاشف بعمل آمدن یا آوردن، در تداول عامه، تحقیق کردن.

حصر وراثت. [ح َ رِ وِ ث َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) (اصطلاح حقوق) انجام دادن تشریفات قانونی و رسمی برای برسمیت شناختن و محدود و مشخص کردن وارثان شخص درگذشته.

میراث بردن،
(اسم) (زیست‌شناسی) منتقل شدن صفات والدین به فرزند از طریق ژن،

همریگی

(وَ ثَ) [ع. وراثه] (مص م.) ارث بردن.

میراث، وراثه

ارث بردگی، ارث بری

وِراثَه، وراثت، ارث گذاشتن، انتقال مایملک مَیِّت به بازماندگان، انتقال اخلاق و صفات و خصوصیات جسمی از والدین به اولاد،

1508